De Alpen uit
2 juni 2013 - Bassano del Grappa, Italië
Tsja, we moesten natuurlijk nog een pas over, want met alleen de Arlbergpassage ben je natuurlijk de Alpen nog niet over. Dus ook de Reschenpas werd gepakt op vrijdag. Toch nog pittig, weer zo'n 1200 meter klimmen binnen twee uur. Weer met regen en sneeuw ? nou, gewoon stiefregen deze keer, we letten er niet meer op. Peer loopt 'savonds even een paar uur leeg, infectie of inspanning ?. Hoe dan ook, met twee bier en een soepje is hij er weer bovenop.
Maar dan komt dezonnige zorgeloze zaterdag... in het hotelletje worden de eerste alcoholica al voor achten geschonken aan de dorpelingen. Er ligt er nog een voor de bar van de avond ervoor. Het wordt een mooie dag: zonnetje, windje mee mee en een lange afdaling over een prachtig fietspad dat vanuit de Alpen naar Trento loopt over meer dan 100 km. Peer stelt voor de Nobelprijs voor fietspaden aan de bedenker ervan toe te kennen, de hele dag geen zorgen noch navigatiestress.
Dan doet zich de vraag voor hoe je dat aan gaat pakken. De goedkope filosofietjes (zie Ilja Pfeiffer's 'De filosofie van de heuvel') leren dan: 'de weg is het doel, je hoeft er niet te zijn'. Maar wat betekent dat ? Moet je dan stil gaan staan op de weg, 'Dasein' om het filosofisch uit te drukken (er zijn lezers die dat op prijs stellen)?. Of moet je die prachtige weg tot zijn recht laten komen en er lekker overheen knallen? We kiezen voor de optimale formule, voor het zogenaamde 'da gewesen sein' . Cappucino links, picknick rechts, goed kijken, genieten en snuiven zowel links als rechts, en toch even die heerlijke cadans die alleen dan mogelijk is. Hoe lekker is het dan om kilometers te maken....we zetten er 125 op de teller bij en zijn nu de duizend gepasseerd. Dat zou in theorie ongeveer op de helft moeten zijn.
En zondag eigenlijk idem dito, we zijn aangekomen in Bassano del grappa, aan de voet van de Alpen. We kiezen voor de weg via Venetië, wel langer maar afwisselender.
En voor wie tot dusver met veel mededogen op onze blog hebben gereageerd; veel dank maar we zijn verre van zielig....
Jm
Maar dan komt dezonnige zorgeloze zaterdag... in het hotelletje worden de eerste alcoholica al voor achten geschonken aan de dorpelingen. Er ligt er nog een voor de bar van de avond ervoor. Het wordt een mooie dag: zonnetje, windje mee mee en een lange afdaling over een prachtig fietspad dat vanuit de Alpen naar Trento loopt over meer dan 100 km. Peer stelt voor de Nobelprijs voor fietspaden aan de bedenker ervan toe te kennen, de hele dag geen zorgen noch navigatiestress.
Dan doet zich de vraag voor hoe je dat aan gaat pakken. De goedkope filosofietjes (zie Ilja Pfeiffer's 'De filosofie van de heuvel') leren dan: 'de weg is het doel, je hoeft er niet te zijn'. Maar wat betekent dat ? Moet je dan stil gaan staan op de weg, 'Dasein' om het filosofisch uit te drukken (er zijn lezers die dat op prijs stellen)?. Of moet je die prachtige weg tot zijn recht laten komen en er lekker overheen knallen? We kiezen voor de optimale formule, voor het zogenaamde 'da gewesen sein' . Cappucino links, picknick rechts, goed kijken, genieten en snuiven zowel links als rechts, en toch even die heerlijke cadans die alleen dan mogelijk is. Hoe lekker is het dan om kilometers te maken....we zetten er 125 op de teller bij en zijn nu de duizend gepasseerd. Dat zou in theorie ongeveer op de helft moeten zijn.
En zondag eigenlijk idem dito, we zijn aangekomen in Bassano del grappa, aan de voet van de Alpen. We kiezen voor de weg via Venetië, wel langer maar afwisselender.
En voor wie tot dusver met veel mededogen op onze blog hebben gereageerd; veel dank maar we zijn verre van zielig....
Jm
Wauw, de Alpen al over. Met heel veel plezier lees ik jullie blogs. Ik denk, dat laat ik even weten.
Groetjes, Genieke
Heel veel respect en een diepe buiging!
Blij dat jullie vanaf nu kunnen gaan genieten van het mooie weer in Bella Italia.
Veel mensen hebben in het leven de wind tegen....maar jullie hebben 'm mee!
Avanti!
Xxx Fieke
Wat een ontberingen hebben jullie doorstaan de afgelopen 2 weken! Gelukkig houden jullie de moed erin en belonen jullie jezelf af en toe met een welverdiende rustdag (die klinkt mij tot nu toe het aangenaamst in de oren......). Nu jullie de Alpen hebben bedwongen wordt het vast genieten in het Italiaanse laagland.
Veel plezier de komende dagen, Jacqueline
na alle ontberingen en gevaren lekker op weg zijn
naar Rome.
Marijke was wel in staat om de moeilijkheden te relativeren door te
zeggen: Jos neemt nooit onverantwoorde beslissingen!
Dat is nog eens een compliment hè
Geniet en kijk en filosofeer: Het Heilige komt eraan.........
de eerst reactie is toch echt van je zus
eindelijk eens jullie blog bekijken, en zit je al in Italie!! Veel plezier daar, al iets droger????
Erg leuk om jullie verhalen te lezen. Na alle ontberingen in de snowy mountains zal de Po-vlakte waarschijnlijk een koekie zijn ;-)
Veel plezier nog en ga vooral door het plukken van de dag!!
Ciao, Gerda