Rome in goed gezelschap
13 juni 2013 - Anguillara Sabazia, Italië
we waren nog maar een uurtje op weg, enkele weken geleden, of weg maar een uurtje op weg, enkele weken geleden, of we haalden een mevrouw op een E-bike in. Met de kaart van Reitsema op het stuur. 'Ook naar Rome?' Vroegen we enigszins verwonderd. Ja was het antwoord. Ze kwam uit Schijndel en liet ons in het Brabants weten dat ze alleen moest omdat haar vriendin een week (!) tevoren had laten weten het toch teveel gedoe te vinden, meefietsen naar Rome. Die vriendin moesten ze naar Rome laten kruipen, vonden wij, onderling. Ruim een week later ontmoetten we haar nog eens, in opperbeste stemming, still going strong. Knap, want de electro ondersteuning zou ze alleen in de bergen gaan gebruiken.
En zo hebben we meer gezelschappen onderweg gezien, allemaal op weg naar Rome. Drie of vier stelletjes ( m/ v) minstens, en nog enkele alleengaande mannen. Een daarvan had teveel tijd genomen volgens eigen zeggen. Hij verveelde zich een beetje, had alles wel gezien, maar zijn vliegtuig ging pas over zes weken. Vreemde fouten die je toch kan maken . Een andere reed een dagje met ons mee.
In de buurt van Rome komen we er nog veel meer tegen. We blijken niet origineel, maar wat zou het. Op de camping waar je je fiets kunt meegeven terug naar huis blijkt pas hoevelen ook de klus hebben geklaard. En vooral ook, hoe snel. Wij waren wel een beetje trots dat we nooit werden ingehaald ( kinderachtig, maar zo zijn we nou eenmaal). Maar nu blijkt dat diverse anderen het traject soms dagen sneller hebben afgelegd... klein minpuntje dan maar.
Ach ja, we zijn er!!!! Toch wel moe eigenlijk, goed dat we er zijn, tevreden, bevredigd, maar ook met het vreemde gevoel dat dit het dus was, afgelopen, geen lonkend perspectief meer. Dat heb je ervan, van dat doorfietsen, 'het bezit van de zaak is het eind van 't vermaak'. Ons driemanschap gaat dus ook desintegreren. Raar. Zes uur per dag en bijna vier weken lang samen fietsen, daarnaast enkele uren samen ontbijten, boodschappen doen, eten.
Gelukkig ook af en toe alleen zijn. We hebben steeds gekozen voor 'Einzelzimmer', heerlijk even alleen. Peer en Eus waren daar zelfs zo aan gehecht dat we die ene keer dat we moeilijk iets konden vinden zelfs het aanbod van een 'doppelzimmer' in combinatie met een 'einzelzimmer' hebben afgewezen. Want hoe los je dat op? Beide willen per se een kamer allen, mij maakte het wat minder uit. Dus wat is dan het Salomonsoordeel...om de een niet te bevoordelen tov de ander leek het mij dan maar het beste dat ik dan maar die einzelzimmer nam en zij samen in de doppelzimmer....het was ongeveer het stilste moment van de hele onderneming. Afijn, we vonden uiteindelijk elders een betere oplossing.
En een keer hadden we onderweg een tripelkamer per telefoon geboekt. We waren dapper, het moest er maar eens van komen, niks anders te vinden in Siena. Die kamer werd per sms afgezegd. Dus nog voor Siena kozen we eieren voor ons geld en kropen we in een luxe oord bij die mooie mevrouw, het heeft zo moeten zijn. Nu zitten we op de camping met allemaal een eigen huisje. Een nogal Hollandse bedoeling. Alle fietsers nemen hier afscheid van hun fietsie enwisselen ervaringen uit.
We gaan Rome in, en daarna is het finito. Het was te gek leuk, heeft alles geboden wat we verwachtten. Zeer aan te raden. Hier stopt dus ook het bijbabbelen via deze site. Mocht de lezer de indruk hebben dat de verslaggeving af en toe wat subjectief van aard is geweest, wat overdreven, wat jennerig, dan kan daarover alleen gezegd worden dat dat geheel juist is. Zij die hebben genoten groeten u Peer, Eus , Jos.
En zo hebben we meer gezelschappen onderweg gezien, allemaal op weg naar Rome. Drie of vier stelletjes ( m/ v) minstens, en nog enkele alleengaande mannen. Een daarvan had teveel tijd genomen volgens eigen zeggen. Hij verveelde zich een beetje, had alles wel gezien, maar zijn vliegtuig ging pas over zes weken. Vreemde fouten die je toch kan maken . Een andere reed een dagje met ons mee.
In de buurt van Rome komen we er nog veel meer tegen. We blijken niet origineel, maar wat zou het. Op de camping waar je je fiets kunt meegeven terug naar huis blijkt pas hoevelen ook de klus hebben geklaard. En vooral ook, hoe snel. Wij waren wel een beetje trots dat we nooit werden ingehaald ( kinderachtig, maar zo zijn we nou eenmaal). Maar nu blijkt dat diverse anderen het traject soms dagen sneller hebben afgelegd... klein minpuntje dan maar.
Ach ja, we zijn er!!!! Toch wel moe eigenlijk, goed dat we er zijn, tevreden, bevredigd, maar ook met het vreemde gevoel dat dit het dus was, afgelopen, geen lonkend perspectief meer. Dat heb je ervan, van dat doorfietsen, 'het bezit van de zaak is het eind van 't vermaak'. Ons driemanschap gaat dus ook desintegreren. Raar. Zes uur per dag en bijna vier weken lang samen fietsen, daarnaast enkele uren samen ontbijten, boodschappen doen, eten.
Gelukkig ook af en toe alleen zijn. We hebben steeds gekozen voor 'Einzelzimmer', heerlijk even alleen. Peer en Eus waren daar zelfs zo aan gehecht dat we die ene keer dat we moeilijk iets konden vinden zelfs het aanbod van een 'doppelzimmer' in combinatie met een 'einzelzimmer' hebben afgewezen. Want hoe los je dat op? Beide willen per se een kamer allen, mij maakte het wat minder uit. Dus wat is dan het Salomonsoordeel...om de een niet te bevoordelen tov de ander leek het mij dan maar het beste dat ik dan maar die einzelzimmer nam en zij samen in de doppelzimmer....het was ongeveer het stilste moment van de hele onderneming. Afijn, we vonden uiteindelijk elders een betere oplossing.
En een keer hadden we onderweg een tripelkamer per telefoon geboekt. We waren dapper, het moest er maar eens van komen, niks anders te vinden in Siena. Die kamer werd per sms afgezegd. Dus nog voor Siena kozen we eieren voor ons geld en kropen we in een luxe oord bij die mooie mevrouw, het heeft zo moeten zijn. Nu zitten we op de camping met allemaal een eigen huisje. Een nogal Hollandse bedoeling. Alle fietsers nemen hier afscheid van hun fietsie enwisselen ervaringen uit.
We gaan Rome in, en daarna is het finito. Het was te gek leuk, heeft alles geboden wat we verwachtten. Zeer aan te raden. Hier stopt dus ook het bijbabbelen via deze site. Mocht de lezer de indruk hebben dat de verslaggeving af en toe wat subjectief van aard is geweest, wat overdreven, wat jennerig, dan kan daarover alleen gezegd worden dat dat geheel juist is. Zij die hebben genoten groeten u Peer, Eus , Jos.
Mannen, petje af voor deze geleverde prestatie . . . . misschien is het wel jammer, sorry, vinden jullie het wel spijtig om zonder fietsen terug naar Den Bosch te moeten??
Vond het heel fijn van jullie avonturen te mogen meegenieten.
Au revoir
toon
jammer dat jullie berichten nu eindigen, vond het leuk met jullie mee te fietsen vanaf mijn luie stoel!
e bike klinkt nog niet zo verkeerd, vooral die Apenijnen!
ik maar denken dat die parallel aan de route zouden liggen, ze zijn toch niet verschoven?
verdring die katterigheid maar door te gaan stappen in dat mooie Rome, anti pasti, vigno mmmmm nog even genieten en dan weer gewoon nieuwe plannen maken!
ciau [schrijf je dat zo?!] Niki
En ja, de weg is altijd interessant, nooit het doel. Ik weet dat zo goed omdat ik het in mijn leven van de weg moet hebben en niet van de bereikte doelen.
Een fijne tijd nog in Rome en daarna!
Ciao, Carel
Ik vond het erg leuk jullie toppen en dalen te volgen en keek steeds uit naar de humoristische verhalen van Jos. Tot in onze bisschopsstad weer en doe Franciscus de groeten!
André
met vochtige ogen neem ik afscheid van het blog, dankjewel Jos. Leuk om jullie straks weer in het Bossche te zien...
Mag ik dan even aan uwe kuiten voelen?
Xxx
Ik drink vanavond een glaasje wijn op jullie succes.
Groeten,
Kees
Jammer (voor mij als lezer) dat het nu stopt. Ik heb genoten van jullie blog; Jos, je kan altijd nog een carriere als stukjeschrijver beginnen.
Bedankt dat ik mee mocht genieten en tot in den Bosch maar weer!
Ik heb genoten (op mijn luie stoel) van deze toer: Den Bosch naar Rome! Ik zou zeggen: 'neem heerlijke koude biertjes, wijntjes of Limoncello en geniet! Laat je gedachten nog eens gaan over de laatste weken en ben trots op jezelf! Chapeau! en geniet maar heerlijk van 't prachtige Rome!'
Tot in Den Bosch, waar het biertje ook heerlijk smaakt!
x
Ik heb genoten van de verslaglegging. Het was net alsof Jos toch nog een beetje bij de NVAB was; ter vervanging van de verhalen tijdens de lunch, zeg maar.
Het gemis zal dan nu wel groter worden; zeker nu steeds meer mensen op vakantie zijn, mis ik het vrolijke 'pa-di-pa-di-pam gezang' nog een beetje extra. :-)
Nog een heel fijne voortzetting van de vakantie gewenst!
Ik denk dat ik namens alle collega's spreek als ik zeg dat we ook nog een uitgebreide fotoreportage verwachten. :-)